Yüzleşirken
soyutlandığını içine çekiyor objektiflikte
s/onsuz nesnelliği nereye sığdırabilir ki!
öznellik yek başına.
Ne güzel bişey miniminnacık iken kocaman olmamıza el tutuşun
can suyu verişin birlikte
farklı olmamıza rağmen ufuk çizgisi olmamız
yer ile gökyüzü bileşimindeki sevişmeler
toprak kadar mümbit dopdolu bileşen olmak...
Kayıt Tarihi : 17.10.2012 19:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!