Bile Seve Gide Gele Şiiri - Devrim Özyol

Günlerin azabını çekiyorum, Sensizligin ertesinde.
Saatleri, hayallere dokuyorum, Aklıma her gelişinde...
Yoğun bir his bulutu kaplıyor, Rüyalarımın içinde.
Düşlerimin tezenesi vuruyor, gönlümün teline ...
Bile seve, gide gele, Bu sevgi seli yüreğimde...

Ruhumu okşayan bakış,
Gözlerinde tattığım ilk barış,
Gökyüzünden yeryüzüne ine gelen akış,
Nefesinden nefesime dokunan yakış.
Bile seve, gide gele, sana çıktı bu varış...

Keşfettim sende olmazlarımı,
Gördüm görünmeyen tarafımı,
Yoktan var, olmazdan olan aşkın Nar-ı ...
Gönlüme damlayan ayın şavkı ...
Bile seve, gide gele, buldum ruhumun Cananını...

Rüyalarıma bazen uğrar, sabahında aklımdan çıkar,
Ciğerimi delen rüzgar, yüreğime misafir oldu bahar,
Ben bilemedim nedir bu, Gölgem bile sensizliğe kanar,
Uykularımı çalan gece, Nefesinden mahrum huzura zarar.
Bile seve, gide gele, yakamoz gözlerin olmadan bil ki bu kalp yalpalar...🖋️🍁