Bile Şiiri - Efsun Toprak

yalın öpüşlerle doğurdu gün beni, yanağımda yılgın bir tramvay izi.. fotoğrafındaki dikenler batınca gözlerime, büyük harfler tükürdüm aynaya, yedi kat dibi gibi zifirimin.. elindeki örümcek izlerinde, bir unutkanlık, bir yeni uyanmışlık gizliydi, bilemedim, bilemedim seni.. karşı kıyının yorgun deniziyim ben, içinde en çok seni gizleyen.. ve susmak, taklididir ölümün