Bile Bile Yan Şiiri - Döndü Dülger

BİLE BİLE YAN...
Bile bile girdim bir kapanın içine,
Bile bile teslim oldum gönlün ateşine,
Bile bile kapıldım sevdanın seline.
Biliyordum başlangıcıda, sonu dayoktu.
Biliyordum yürek dipsiz kuyuda boğulurdu.
Sevda senin neyine diye defalarca söyledim,
Bunca yaraya zor dayandın,
Gönül yanığı zor, uğrama sokağına dedim,
Yorgunsun, bitkinsin, ucu uçurum görmelisin,
Sevmenin vakti çoktan geçti,
Boşver yaklaştırma kalbine sevdaya aç gitsin dedim.
Gel gör ki sözü yüreğe kabul ettiremedim.
Teslim ettim gönlü,bile bile sevda yeline.
Kıyamadım, gözümü kapatamadım tek isteğine.
Gönül sevmek,sevilmek hissini söküp atamadı.
Söylemekte sevdaya engel olamadı.
Sevdanın önünde bentler aşıldı,
İmkansızlıklar dar ağacına asıldı,
Köprüler yol oldu gönlün sesine,
El pençe divan durdu aşkın önünde.
Yan dedim, yan, yannnn!
Uzaktan sevmenin acısına nasıl dayanırsan dayan.
Bir damla mutluluğu çok görenlere inat,
Sende sevilmenin koynunda uyan.
Sende sev, sevil, yok ki sevdanın önünde ferman.
Bile bile olsa da yan.!
Ruhunu teslim etme, sevdayı tatmadan