Bile Bile Lades

Bu gece mazinin çamurlu anılarında yuvarlandım
Yaptıklarım bir bir gözümün önüne geldi
Kendi kendimden utandım…

Sevdim dedim, sevdim
Bilemezdim bu kadar çabuk kanacağını
Bilemezdim sevgiye bu kadar susamış olacağını
Güzel sözlerimle atladı ateşe
Hem kendi yandı hem beni yaktı…

Hayallerini anlattı
Fazla da bir şey değildi hani
Seven bir eş, iki çocuk, mutlu bir yuva
Başka ne olabilirdi bir kadının hayali…

Hepsi ama hepsi bu dedi
Ama istemediğim biriyle evlendirdiler
Evet, iki yavrum oldu
Ama hiç bir zaman yalnızca benim olan bir kocam olmadı
Hep başkalarıyla paylaşmak zorunda kaldım
Göz göre göre aldatıldım
Çünkü hastaydım, böbreklerim yetmiyordu
Yani ölüme mahkûmdum
O yüzden hep sustum
Hata mıydı susmam bilmiyorum
Ve bir gün terkedildim
Çalınan bir hayatım vardı
Buna yavrularım da eklendi
Eşim sağlığımı bahane etti boşandı
Ve yavrularımı da çaldı…

Bütün bunlar şimdi mi anlatılırdı
Ya başta anlataydın ya sonsuza dek sussaydın
Şimdi vicdanım rahat bırakır mı beni…

Neden dedim, neden çıktın benimle
Bile bile lades dedi, bile bile lades

Duymak istediklerimi, özlediğim cümleleri söyledin
Hayallerimi biliyordun sanki
Özlemlerimi hayallerimi buldum yanında
Bana baygın baygın bakışını sevdim
Yalan da olsa o güzel komplimanlarını
Ellerin şehvetle titrese de
Üşüyen ellerimi tutuşunu sevdim
Her elimi tutuşunda bir hayalime bin hayal daha ekledim
Ne bileyim sevdim işte gözlerini sevdim
Biliyorum tir tir titreyişimi sende sezdin
Daha bir sıkıca tuttun ellerimi
Daha bir sıkı sardın beni
Daha bir şehvetle öptün
Sordum kendime
Ben miydim fahişe sen miydin
Gördüm ki senmişsin asıl fahişe
Şimdi nereye gidiyoruz sen onu söyle
Daha fazla kandırmaya çalışma
Gerçek sanır inanırım her yalanına
Hem de bile bile inanırım
Bin kez aldatmış olsan
Bin bir kez inanırım
Haydi, alacağın ne varsa al
Daha da durma yanımda
Yarınlarım yok, yaşayan ölü bir bedenim
Yaşayan sadece hayallerim vardı
Sen katili oldun onlarında…

Son sözlerini ona sırtım dönük dinledim
Gözyaşlarımı görmesin istedim
Yumruklarımı sıka sıka
Dişlerimle dudaklarımı ısıra ısıra kanatırken görmesin istedim
Yer yarılsaydı da yerin dibine geçseydim
Utancımdan dönüp yüzüne bakamadım
Var gücümle koştum koştum koştum
O kadar koştum ki bitkinlikten yere yumuldum
Gözyaşlarım toprağı sularken
Sıkılmış yumruklarımla toprağa vurdum vurdum vurdum
Hayatımda ilk defa orada bağıra çağıra haykıra
Hıçkırıklarımı dışa vurdum
Ağladım ağladım ağladım
Gözyaşlarım günahlarımı yıkamazdı biliyorum
Ama insanlığımdan utana utana bağıra çağıra
Ağladım ağladım ağladım…

©
30 – 06 – 2017
02 : 03