Gidip gelmeyenleri görüp,biteceğini bile bile ömrün,
Sarılıp acılara,gülerek anıyoruz adını ölümün...
Hayatın farkına ne zaman varır insan?
Öleceğini bile bile boşa geçerken zaman...
Dudaklarında sadece tebessüm kalır bir gün,
Bütün geceler gibi içine dolunca hüzün...
Ve insan,kül rengine dönünce gökyüzü,
Kaybeder bütün güzellikleri ve gündüzü...
Öğrendim ki insan bu dünyanın en büyük yalnızı
Geç olacak, kaybedince güneşi ve yıldızı...
Çünkü,biteceğini bile bile ömrün,
Gülerek anıyoruz adını ölümün...
Kayıt Tarihi : 16.9.2011 06:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Beltekin](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/09/16/bile-bile-88.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!