Bile Bile Şiiri - Mehmet Raşit Er

Gün geceyi ağırlamış,
Karanlığa esir kılmıştı dünyayı.
Ses seda kesilmiş.
Bir tek uçakların.
Gürültüsü kalmıştı kızıllaşmış.
Gök yüzünde.

Ne deprem korkusu.
Kalmıştı içimizde.
Nede Allah korkusu.
Her gece günah deposu oluyorduk.
Sabaha af ettirir.
Düşüncesiyle yaşıyorduk günleri.

Oysa hiçbir şeyin affı yoktu.
Tabiatın kanununda.
Ne çok aldatıyorduk kendimizi.
Biz bile, bile.
Ve geceler bizim bu halimize.
Hep gülerlerdi.

Zaten biz bile,bile.
Düşürmedik mi kendimizi.
Bu hallere.
Ne var halimizde.
Hiçbir şey yok.
Biz kralız
Yok hiçbir şey dengimize.