Bile bile bilemiyorum! Şiiri - Zümrüdü Anka

Yanındayım diyenleri hiç görmedi şu gözlerim.
(Gözlerim avaz avaz çağladı da gören olmadı.)
Seninleyim diyenleri hiç hissetmedi şu yüreğim.
(İçlerinde kimsesiz kala kalkışı mı bilen olmadı.)

Olmadı işte;
Ne beklediğim, nede benden beklenen.

Olduramadım.
Ne onların istediği oldu!
Nede benim istediğim.

Olmadı!
Ne gözümün önünden kaldırılan perde aydınlattı yüreğimi.
Ne de verilen hislere tutunabildim.

Olmadı işte!

Kendime olan inancımı bulamadım!
Hislerimin derinliğinden emin olamadım.
Ne gördüklerimi ispat edecek gerçekliğim vardı.
Ne de duyduklarımı inandıracak gücüm.

Beşer olan canda ,
Yokluğun içinde vardım sadece.

Aniden Annem beliriyor gözlerimin önünde.
Aniden güvercin geçiyor gözlerimin önünden.
Aniden Hace'm geliyor gözlerimin önüne.
Aniden yüreğimin en ücra köşesinde depremler oluyor.

Kanadım kırıldı diyorum, gören olmuyor.
Ciğerim yandı diyorum anlayan olmuyor.
Ben de varım diyecek oluyorum duyan olmuyor.

Sanki ; ne yaparsam yapayım olmuyor.
Olduramıyorum!

Varken yokluğu yaşamak.
Yok olmak isterken var olacağını sezmek.

Ne yana dönsem bilemiyorum.
Ben bu işin içinden çıkamıyorum.

Olduramıyorum.
Konduramıyorum.
Durduramıyorum.
Vazgeçemiyorum.

Bile bile bilemiyorum!!!