Bile Şiiri - Erdem Gümüş 2

BİLE

Yanlışa eğilip, doğrudan caymam
Dokuz köyden dahi, sürseler bile,
Eğrileri asla, doğrudan saymam
Defterimi dahi, dürseler bile.

Ben halkın tellalı, eli ulağı,
Suskunların dili, ahraz kulağı,
Kırılmaz kalemim, asla bileği,
Alnımdan sırtımdan, vursalar bile.

Sözümle özümü, bir eylerim ben,
Pir Sultan Abdal'ı, pir eylerim ben,
Yazmayan kalemi, kır eylerim ben,
Canımı ecele, verseler bile.

Su ateşten korkmaz, buzlar soğuktur,
Her devir değişen, tek dalkavuktur,
Yılmam ve yıkılmam, kalemim diktir,
Beni çarmıhlara, gerseler bile.

Gayem güne düşmek, olmadı asla,
Yazdığım eseri, tarihe yasla,
Sözüm altın ise, gizlenmez pasla,
Beni düşmanımdan, sorsalar bile

Kul Figan der ki, yazdığım silmem,
Kula kul olmadım, biatı bilmem,
Yalaka kalemle asla bir olmam,
Beni yerden yere, serseler bile.

Kul Figani ( Erdem Gümüş)
04.06.2016