Bile Şiiri - Efe Can Doğan

Sen ilk gözünü açtın ya
İlk cemre düşmüştü kışın ortasında
Ve sağanak vardı İzmirin her köşesinde
Bir sen vardın ıslanmayan bir de ben
Her bulduğumuz Yorganın altında sevişmek kafiydi
Şu ellerin ayakların ve binbir türlü parçan
Sankisi yoktu
Tanrı özenmişti besbelli
Benim kadınım oldun
Senden sonra en şanslı bendim işte
Dolu dolu duygular geliyor sana ithafen
İçimde patlamaya hazır bi volkan gibisin
Ve emin ol sevgilim
Artık kumdan kale değil sana olan duygularım
Ne de uçuşacak bi iskambil kağıdı
Sen yüreğime su serpmiş o kadın oluyorsun şu aciz hayatımdaki
Gözüm gönlüm seni arıyor her mahalle girişinde
Sanki her yerde denk gelecekmişiz gibi
Evde olacağını bilsem bile!
Gözlerin diyorum
gözlerimden geçsin ufka
Gözüm gönlüm seni arıyor her gün doğumunda bile!