'Senin renginin solduğu yerde, benim kalbim durur...'
Gözlerinin ardında bekler rüzgar,
Kıpırtısız ruhumu bilir gibi,
Utangaç ellerin, kalbimi okşar
Nabzımın ritminde ufalır gibi…
Kızarır gözlerin, konuştuğun an,
Halin nedir? Ey ahu gözlü Sultan.
Ruhun yangın yeri, sanki durmayan,
Ellerim karşında tutuşur gibi…
Bırak ufkunda resmedeyim seni,
Dene sahiden, bende bul rengini,
Söğüt yaprakları gibi gölgeni,
Ört üstüme, ne hoş, üşüdüm gibi.
Derdinde kayboldum, kendimden beter,
Gitsin hışmınla, bu rehneden keder,
Gülüşün güllerden bir hayat eder,
Gönlünün akında duruldum gibi…
Hatrımsın amenna, bil bende seni
Düşümde kurdum, hayalden ülkeni,
Her yerde seni bulmaktan, kendimi,
Kaybettim, kaybettim, kaybettim gibi…
15.01.2007 / Ankara
Arif BabacanKayıt Tarihi : 15.1.2007 23:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Arif Babacan](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/15/bildiri-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!