sokağı kentine gurbet bir akşamın
kırık dökük kaldırımına imreniyorum
parmağımı sızlatırken kelimelerim
zifiri kaç geceye bileniyorum
anneliği sol göğsüme saklayalı beri
kocamış masalların dingin gölgesinde
kundaklanmış tüm vedalar adına
nicedir küskün aşklar emziriyorum
oysa daha emekleyen bebeyken şiirim
ilk hecesini dilinde ağlayarak büyüten
uzayan her mevsimin gölgesine sığınmış
rüyasız bir uyku gibi dinleniyorum
ve hanidir beklerken kasımı teselliyle
duvarda unutulmuş takvimken ellerim
oyuncağı kırılmış bir çocuk kederiyle
say ki sonbahar gibi ya da İstanbul farz et
ama bil ki eylül kadar direniyorum
Keziban Arpacı
Kayıt Tarihi : 28.3.2020 02:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir tövbe gibi dururken kasım,
dua gibi direnç gösteriyor eylül!
tüm küskün vedaların aksine annelik cennet gibi duruyor şiirde!
saygılarımı sunuyorum!
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (5)