Bildirge Şiiri - Murat Yaşar Yetkin

Hayatın sensiz yollarında yürüdüm bu akşam,
Sensizlik rüzgârları eşlik etti yolculuğuma.
Bulutlara sitem ettim, onlar bile ağladılar.
Toprak fısıldadı kulağıma:
Bu yüzden kara toprak derler bana.
Suların tadı ekşidi,
Yoğunlaştı havadaki karbon gazı.
Yürekler parçalanırken feryatlar koptu,
Ermiş kişiler toplandı etrafıma,
Bana değil aşka ağıtlar yakıldı.
Dostların gözü yaşla değil,
Kanla doldu.
Kalbim eksildi aşk acısıyla,
Buruştu, dağıldı, sarardı.
Köpeklere atsaydım üzülmezdim,
Kıymet bilirlerdi, karın doyururdu.
Hayatın teneffüsünde dolaşmazsa,
İnce ruhlar,
Bu kadar acı yaşamaya ne gerek var.
Coşkunun kalesine bir tuğla koymaktı niyetim,
Geçmişten gelen döküntü iyiliklerle birlikte,
Yıkmışlar, taş üstünde bırakmamışlar.
Duyulmamış bir anlamın izini sürüyorum,
Katlanılmaz acıların anlamını arıyorum,
Sevilmemiş bir yokluk seviyor,
Bilinmeyen ne varsa biliyorum, hissediyorum.
Bırakılmış geçmişin soğuk sevgileri ezilirken içimde,
Sıkışan kalbime derman her zaman var şiirlerde.
Geçerim bu denizleri, boğdurmam kendimi,
Yakarım kalbimi, sevdirmem kimseyi.
Uçururum hepsini, tutsak etmem kuşları.

Yaşamayı en çok ölüm hak ediyor;
Ölmeyi de yaşam.