Bildirge Şiiri - Nedim Kaya 2

Ucunda ölümlü yollar arıyorum yaşamanın
Sus payı ile parsellenmiş topraklarda
Sırlarını deşiyorum, susma günahkarlarının
Ardı yarım kalan sözler tekrarlıyorum
Dağların, şehirlerin ve kişnek atların ezberinden
Uykuları bölünüyor, azizlerin ve tılsım fısıldayanların
Köpek ulumalari bölüyor çağrılarımı
Dişleri düşlerime bilenmiş.
Korkuyorum, gidecek bir adım bile yerim yok
Cennetin bile parsellendiği dünyada.
Yorgunum, pazartesi sabahlarına açılan pencereler kadar.
İnsan; ruhunun gölgesidir dünyada
Fakat umudum yufka ve şefkatlidir yaşamaya
Kar kristalleri kırılıyor yollarımda
Burkulur kütürüm yüreğim her adımda
Hâlbuki dargın ve sitemkardım kar tanelerine
Kibritçi kızların avuçlarında eridikleri günden
Biliyorum, yabancı ve anlaşılmaz biriyim
Kubbelerdeki çinili sülüsler kadar
Hatta; şair, kâhin ve düzenbazın tekiyim
Birçok ileri gelenlerin nazarında

Yine de, ucunda ölümlü yollar arıyorum yaşamanın
Ateşi yakmaz, suyu geçilmez kılan
Ben dağları ve sarp yokuşları seçtim
Tasasız yollara alışık değildır ayaklarım
Uyuyamam, gün aymadan rüyalara
Çünkü bilirim, kıyamete bağlanan sabahları
Artık uzak yollar ısmarlamıyor emziren kadınlar
Ah! bir kuş, bir karınca bile anlayabilse beni
Belki bir nebze hafiflenir
Sırtımda ve dilimde kamburlaşan urlar
Heybemde tahta sahiplerine ültimatom mektupları
"Bu besmele ile başlayan bir Süleyman bildirisidir
Casus ibibik kuşları ürperiyor ansızın
Yüreğimin sarsılası karınca vadilerinde