Bir hicran tarihi gibi yürümekte önümde hayat
Çığlıkları semâyı kaplayan bir feryatla
Hüznümü delice sevdalara pay ederek koşturan
Bir ben miyim
Bir ben miyim
Yalvarışları yürek parçalayan
Emzirilmesi geciktirilmiş bir çocuk gibi ağlayan
Ruhumuz
İki yana koşturulan atlarca çekilirken
Nasıl bekleriz bedenimizden rahat olmasını
Geçmişin anılarıyla
Daha ne kadar avunacağını bilmiyorsa insan
Ne yana dönmeli
Kimin ellerinden tutmalı
Rolü figüranlığa indirilmiş
Bir başrol oyuncusu gibiyiz
Bulunması istenen
Ama değeri bilinmeyen
Vuruş ey yüreğim
Bırakma yine de elden
Metaneti ve ülfeti
Mağlup olma tekrarlara ve takıntılara
Hikâye bitinceye kadar direnmen gerektiğini
Vuruş ve anlat onlara
Ne gam
Sığ düşünceliler anlamasalar da
Hayat devam ediyorsa eğer
Umudun da devam etmesi gerektiğini
Ve bir yerlerde sevda türküleri söylenip
İnsanların birbirini sevmeleri gerektiğini
Bildir onlara ey yüreğim
Bildir onlara
Kin ve nefretle yoğrulmuş yüreklerle
İnsan olunamayacağını
Bildir onlara
Bildir ve anlat onlara
Kayıt Tarihi : 6.12.2009 22:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!