O
Geldi ve sordu:
Beyaz bir fonda hüzün söylediniz
Bir şiire sizden ne kaldı?
- Biliyordu -
Gittiniz..
Dudaklarım ağrıdı.
Benden şiire bir siz..
- Haklıydınız -
Ne söylesek yarım kalırdı.
Şair gibi:
Beni mi arıyordunuz? (Ben neredeyim?)
Sessiz bir harfte mi? (N)
Oraya gelin (Belki)
Gittiniz.
Kaldım.
Bunu en çok,
Ölümü inkar eden bir çocuğun bakışından söylüyorum.
- Bildiniz -
İnanmıyorum.
O
Geldi ve sordu:
Gittim ya kendime de basarak biraz,
Benden size ne kaldı?
- Biliyordu -
Gittiniz.
Ömrüm ağrıdı..
Sizden bana bir ölüm
- Bildiniz -
Olmadığınız yerde ölüm kalırdı.
Şair gibi:
Söz beklediniz - bilmem - hangi durakta?
Acıydı anlatamazdım oysa
Ki
Ben bu şiiri en çok annemden biliyordum.
(Bir gün anlatacaktım ya size
Kendimi koyu bir maviye attım)
Sonra sizden...
Benim sizden bildiğim bir şey daha vardı.
Unutamıyorum!
Önder KaradenizKayıt Tarihi : 21.3.2007 22:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir bilmecem var bebeler.
Di baah,di baah!
Çaynan,çorbuynan yinir.
Voo!Ni ola,ni ola?
Etli çaman diyince ahla.
Haa!Hinci bulduh..
Hemen onun adı gelir.
Basdırma!Basdırma!Basdırma
:)
Kutlarım yüreğinizi-kaleminiz.
Saygıyla...
An gelir, anne ölür... ölüm N'e olur? bize bu şiirden bir sessiz 'N' kalır.
An gelir, an, ANNE olur. Sessiz bir 'N' harfine yüklenir bütün anlamlar, sesliler kaybolur. Bu şiire bizden bir bilmek kalır.
Önder Karadeniz şiirleri ayrı ayrı bir bütünü anlatır bence.
Anne acısını yaşamış bütün çocuklar için...
Saygılar,
TÜM YORUMLAR (9)