Bildin! Şiiri - Erdal Keskin

Düşçüsüydü minik yüreği ödünç mutlulukların,
Minikti, hem de çok minik
Ve yüreği sus pus bir köşede
O hep ağladı,
O hep yakardı,
Bilinmezliklere yelken açmış minik yüreğindeki ebedi arzuyla.

Allahsızlara, kitapsızlara inat; korkusuz ve yaralı yüreğiyle
Cılız, güçsüz, halen soluk alabilen, kıramazlığa hassas bedeniyle meydan okudu.
Onunkisi sadece küçücük bir özlemdi,
Yarının özlemiyle dünü, bugünü yaşamaktan bıkmış bir özlem.
Doydu;
Rengini bilemediği bir güle,
Kokusuna hasret bir gofret parçasına,
Ellerin elleriyle satılmış yalnızlığına…

Bildin!
Bildiniz!
İşte “o” buydu!
Anlayamayıp, bilemediğiniz…

(12.08.2014)