Bu dünya bir cennet bahçesi olur,
Bakınca görmeyi bildikten sonra.
Laleyi,sümbülü,gülü,nergisi,
Koklayıp, dermeyi bildikten sonra.
Öfkedir, bizleri yakan bir anlık,
Onun ateşine az mı katlandık,
Ne zulüm kalırdı ne de düşmanlık,
İnsanı sevmeyi bildikten sonra.
Artık devir ayrı, insanlar ayrı,
Sana dost kalmadı kendinden gayrı,
Döner,bil ki senin ömrün de çarkı,
Ayak uydurmayı bildikten sonra.
Nasılsa yolcuyuz bu ıssız handa,
Emanet değil mi bize şu can da,
Geçer elbet günler,kara olsa da,
Ağlarken gülmeyi bildikten sonra.
Hüseyin, aldın mı şu dünyadan tat,
Dertle, kederini bir kenara at,
Yeter bir insana bu kadar hayat,
Gelip de gitmeyi bildikten sonra.
Kayıt Tarihi : 17.12.2008 21:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!