Bildiklerim, Bilmediklerim

Umut etmek...
Yığın yığın hayallerle bir başıma
Özgürleşmek ve yeşil ve mavi...
Başardım mı? bilmem

Çıkmaz sokaklar yok artık
Acı, keder ve ızdırap
Sonsuza dek özgürleşmek
Çekmek içine mis kokulu baharı
Bir kitapta aldın mı eline? diyecek yok keyfine

Sessizleşmek
Dinlemek kendini, dinlenmek kendi kendine
Bir ayyaş gibi yürümek belki de
Belki de yürümeyip uzanmak kaldırıma

Umut etmek...
Başardım mı? bilmem. Lakin kokladım baharı
O mis ağacın rayihasında oturdum kaldırıma
Sessizlik ise, ben daima susmuşumdur
Ama belki de ilk kez gerçek gürültüyü susturdum

Sustu beynimdeki o bütün sesler
Kaldırıp kafamı, baktım maviye
Hiç bakmamışım gibi, sanki hiç görmemişim gibi
Çok kez bakmışımdır ama ilk kez gördüm

Çok gündür nefes aldım
Lakin ilktir yaşayışım
İlktir ayyaşlığım, teslimiyeti bırakışım
İlktir ilkleri yaşayışım