Bildiğin Hayat Şiiri - Necati Şimşek

Bildiğin Hayat

Bildiğin hayat değil, bildiklerini unut
Yaşamla cebelleşmek kolay mı sanıyorsun?
Attığın her bir adım senden kalana kanıt
Donarken yaz gününde kış günü yanıyorsun

En onulmaz zamanda sırt çevirdin sarana
Olmadık kimseleri yönlendirdin arana
Yanlış merhem sürdürdün kabuk bağlı yarana
Yüzün güleçtir amma, içerden kanıyorsun

Ne anladın dünyadan geldin onca yaşına
Sevgi muhabbet bitti, kalınca tek başına
Dostum dediğin kimse göz dikmişse aşına
Herkes seni denerken zannettin deniyorsun

Halbuki dünya yalan, rüya gördüklerimiz
Söylenen sözler yalan, riya duyduklarımız
Dost diyerek adamı adam saydıklarımız
Kör nefsinle baş başa, nefsini yeniyorsun

Bacakların taşırken onca kahır yükünü
Sırtında kambur oldu vurduğun dert çıkını
Hep uzakta aradın içindeki yakını
Zannettin ki herkesi yüzünden tanıyorsun

Şimdi artık ömrünün geri kalanı çok az
Ne geçerse içinden eksik olsa bile yaz
Tek teli kalsa bile akortsuz çalar mı saz?
Ömür denen ekmeği hayata banıyorsun...

20.06.2021
Necati ŞİMŞEK
Ankara