Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bildigimiz renkler iste
Bu gün yine karanlığa uyandım
Karanlık ve yine karanlık
Ellerimle aradım sandalyeyi, masayı
Ve yine o bana anlatılan aydınlığı aradım.
Gün ışığıyla gelir diyorlar
Elle tutulur mu aydınlık
Benim gibi yüzü benim gibi elleri varmı?
Gerci yüzün nasıl bir şey
Ellerin dokunmaktan başka.
Benim gibi yalnızlığı
hissedebiliyor mu?
Nasıl bir şey aydınlık anlatabilirmisin?
Bir de
Gün ışıyınca
Etraf renklenirmiş
Kırmızı, sarı diyorlar
Turuncu, eflatun da varmış
Benim rengim ise
Siyah simsiyah
Ben karanlığa dokunamıyorum
Gök yüzüne mavi rengi vermişler
Elleyince elime yumuşak gelen,
Hani her zaman nemliymiş gibi olan
ve içimde bir hüzün oluşturan
Çimen dedikleri varya
Onun rengi yeşilmiş
Kar gibi beyaz,
Tarladaki
Buğday gibi
Buğday renkli,
Kahvenin rengi gibi
Esmer olurmuş insanlar.
Ah şu renkler,
Bir bilsem karın, buğdayın, kahvenin rengini
Ah bir bilsem
Gök yüzünün
Denizin mavisini
Ah şu renkler
Ah şu renkler
Renklere bir dokunabilsem
Bir hissedebilsem
Belki o zaman
Karanlığa uyanmazdım
Belki ozaman, belki ozaman.
anlatımı mükemmel bir şiir,çok güzel,,tebrikler Fulya hanım,,
muhteşemdi...çok beğendim can...tam puan ..ve bir de alkış...
kutlarım.başarılar dilerim
Fulya hoş geldin..duygularını ve hiissettiklerini güzel kaleme almışssın..tebrik ediyorum..klavyenin türkçe karakterlerini de kullanırsan şiir daha tatlı olacak..
Hissedebilmenin başka yolu yok galiba... Sadece kelimeler anlatıyor onları... Onu de sen çok iyi anlatmışsın. Tebrikler Halil ibrahim Özdemir
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta