Bildiğim tek dua seni seviyorum

cebime koymadan yalnızlığımı
birlikte geldiğim
tüm gizemleri senle paylaştığım mabedimsin.
sana anlatmak için getirdiğim
bu aydınlık kış sabahında
düşmanımın olmadığı sokağın başında,
başıma gelebilecek en tatlı belanın beklediği
ve beni de çok sevdiğini bildiğim
inandığım
sevdiğim
sevgilim dediğim
yüreğimdeki bu ateşle sana geldim.
mezarlıklar müdürüne rica ettiğim
tüm softalar ve su taşıyan dilenciler yoktu bu gün
suyu yağmur,
duaları ben yaptım.
bildiğim tek dua seni seviyorum.
giderken götürdüğün çocukluğum
ve her gün ben olmadığım
yalnızlığın.
zaman zaman yenik düştüğüm
teslimiyetten utandım.
bana öğrettiğin
öğrendiğim
bildiğim tek dua seni seviyorum.
her şeyin eskidiği son bahar gibiyim
üzerime çiseleyen yağmurda sakladım göz yaşlarımı
ve içimde acı bir sızıyla mezarına diktiğim
çam ağacı boy vermişti,
çok sevdiğin güllerden süslediğim,
mabedimsin.
yaratmak istediğim dünyanın çok gerisinde bir yaşamda
kimse seninle konuştuğumu görmesin istedim
görürde deli demesinler istedim
bu kez sen ben ve kalabalık bir mutluluk içinde geldim
yalnız olduğumuzda birebir sana anlattığım
tüm çelişkilerimde huzur bulduğum
tek sığınağımsın,
bildiğim tek dua seni seviyorum.
ha unutmadan;
henüz bir yaşam kuramadım dört başı mamur
henüz yerli yerinde değil düşüncelerim
vursam kendimi dağlara diyorum,
ama tüm denizler kurumuş gibi
yada mecnun gibi çöllere
tüm limanlar yıkılmış gibi.
merak etme ne olur buradayım.
ve
bildiğim tek dua seni seviyorum
seni seviyorum
seni çok seviyorum
seni çok ama çok seviyorum.