Bildiğim Kadın Şiiri - Ayşe Ergen

Bir kadın gördüm caddede
Tanır gibiyim daha öncede
Gördüm gördüm ama nerde.
Galiba benzettim dedim
Kendi kendime.
Dönüp baktım gözlerine,
Çok benziyor herhalde.
Gördüğüm kadın
Çökmüş omuzları
Gözleri derinlerde.
Benim bildiğim kadın
Rap rap yürürdü caddelerde
Sanırsınız hep bir umut peşinde.
Dimdik yürürdü bildiğim kadın.
Kederlerini gizlerdi görmesinler diye.
Fırtınalar essede yüreğinde
Sezdirmezdi kimseye.
Bazen görürdüm alışverişte,
Mutluluk yansırdı yüzünde
Bir kaç birşeyler aldı diye.
Fazla varlığı bilmesede
Yokluğa yerinmezdi yinede,
Şükür dualarıydı hep dilinde.
Taktım gördüğüm kadına
Bir kez daha baktım gözlerine.
Kahroldum yıkıldım birden bire.
Evet oydu bildiğim kadın
Küsmüş gibiydi kaderine,
Umut bitmişti sanki gözlerinde.
Söz bulamadım teselliye
Yaşarken ölmüş meğerse.
Sormak istedim neden diye
Acı tebessüm etti
Kader dedi kader işte.
Dürüstlüğümden hediye.
Boyun eğmedimya kimseye.
Dedi okadar üzülme.
Sabretmeği bildiğim sürece
Güleceğim bir gün
Sakın üzülme üzülme.
Benim şikayetim yok kimseye.
Ve ilerledi sessizce...
Yinede içinde var olan
Masum tebessümle,
Gülümsedi sessizce!
Umut! yarın gelecekte olacak benimle..! !