Bildi Gözyaşım Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Siz beni tanımaz, çok bilmezsiniz,
Durulmak bilmeyen, seldi gözyaşım,
Bilseniz derdimi, hiç gülmezsiniz,
Bak gene belirdi, geldi gözyaşım.

Dertlenip sıraya, dizilirken de,
Mutluluk arz edip, üzülürken de,
Usulca yanaktan, süzülürken de,
Düştüğü mecrayı, buldu gözyaşım.

Güneş toparlanıp, batmadan önce,
Biraz efkarlanıp, fazla içince,
Bir sohbet esnası, adın geçince,
Senin olduğunu, bildi gözyaşım.

O ise gönlümde, ne Müh.ken yardı,
Elimde bir yırtık, resmide vardı,
Kesilmek bilmedi, eyvahın ardı,
Gözümün içinde, soldu gözyaşım.

Zevali beklerken, göç sırasını,
Kapatmaz kalbimin, iç yarasını,
Gönlüme bulaşmış, aşk karasını,
Bir fasıl geçerken, sildi gözyaşım,

Refasız resmini, koysam kalbime,
Kalbimin gönünde, sığmaz albüme,
Sabahtan başlayıp, nemli talime,
Akşam namazını, kıldı gözyaşım.

Biçemedim sensiz, yıllara paha,
Söylemek mi gerek, kaç hece daha,
Dayanmak mümkün mü, kaç gece daha,
Uykuyu gözümden, çaldı gözyaşım.

Gözleri mercandı, benzer eriğe,
Bir ahu ceylana, taze feriğe,
Eski anılardan, dönüp geriye,
Bahtımı maziye, çeldi gözyaşım.

Ne coşkun şelale, ne ırmak bildi,
Ne yoldan usandı, ne varmak bildi,
Ne tükenmek bildi, ne durmak bildi,
Durgun bir ırmaktan, boldu gözyaşım.

Kahıroğlan varsa, en ufak hile,
Muhabbet bağında, sorun bülbüle,
Anlatmak istedim, derdimi güle,
Sözümü kesmeden, böldü gözyaşım.