Bilalim Şiiri - Hamdi Oruç

Bilaller

Bilal ağlıyor
çöl ağlıyor...
Urgan ağlıyor
yorgan ağlıyor...
Ebu Bekir kırgın
Peygamber yorgun
Ümmet ağlıyor

Yaşlıdır gözleri
Kelepçeli elleri...
Bilaller ağlıyor
Özüm ağlıyor
Gözüm ağlıyor
Çağ ağlıyor
Dağ ağlıyor
Taş ağlıyor

Bilaller
Kahramanlığa
İmanın kök atan ağaçları...
Ey ağaç ağlayacaksın
Sızlayacak köklerin
Toprağın ağlayacak
Yaprağın ağlayacak
Bilaller ağlayacak
Ağlıyacaksın ey mü'min
Özün ağlayacak
Sözün ağlayacak

Zamanın ebubekirleri nerede
Bilaller ağlıyor...
Aşık olunur Bilallere
Bilaller aşık
Bilaller özgür değil
Ağlanır bilaller için

Bilaller
Her asrın bahçesinde gül
Bilaller tevhit gülü
Bilaller tevhit aşığı

Aşık olduğum bilal
Kızgın kumların üstünde
Bilal bitkin güneş

Aşık olduğum bilal
Çölün karanfil çiçeği
Duyar gibi hür ezanları
Zemzem sesinde
Ehat diyor her nefesinde
Bilal tevhit aşığı...
Bilal güneş
Bilal ışık yolcusu
Adını mermere yazdırmış
Bir köle Bilal.
Aşık güle Bilal
Gül Bilal

Bülbül olduğum bilal
Adını göklere yazdırmış
Köle Bilal.
Aşık güle bilal
Gül Bilal
***
Aşık olduğum bilal
Çatık kaşları şirkin
Güzelin tahtında çirkin
Kızgın kumların üstünde
Bilal bir gönül
Bilal bir dağ gönül
Hira kadar büyük gönlü

Her asırda
Bilaller gördüm
Yüreklerinde taptaze bir gül
Kumlar kızgın
Ehat ehat diyor kısık sesleri
Şirki korkutuyor nefesleri...

Ak gözümün kanlı yaşı
Her asırda
Bilaller gördüm

Aşık olduğum bilal
Her yanın yara...

Kan ağlıyorum
Ah bilaller vurulur
Eba bekirler kan ağlar...
Her asırda.