Bilal Yavuz Şiirleri Şiirleri - Şair Bil ...

Adam gibi adam, solmaz azim
Bir sahne ki, düşürmüş maskeleri

kalemini âsâ diye kuşandın, kağıtlarını sahra

mahşerî bir sükûnetle haykırdın çağın sadrına

iki parça cama sığmayan o canlı bakışlarında

son nefesini verir gibi Allah diyen erler

doğmadan doğmak için ölmeden ölen alpler

tasavvur ey Musavvir, tahayyül imkânı ver

Narin ellerinde serin sular çağıldar
Cevherinde varaklar, nadide, çocuksu
Çokça gökyüzleri, çokça soluyuş
Dallarında kırgın ıssızlıklar mevsimi
Şimdi yürek bir saatli bombadır
Pençleriyle sadrımı boğazlayan

ROZA

Yoldular, soydular, kırıştılar
İnsanı insanla yıktılar
Aşna fişne iskandiller ağında
Bıçkınları puluçlarla oydular

ÖKSÜZLÜĞÜN TÜRKÜSÜ

Ne ışık, ne hatıra, ne de bir seda,
Gittikçe küllenen bir ıslık ufukta…
Rıhtımlarda, derin tenhalar meltemi,

AŞKIN ŞEHRENGİZİ

ne canlar yakmış İç Kale
sararmış resimlerce
mahzun Viran Tepe

GİRÂN



Acıyı sırtlanmak gözlerinde

ROZA

Yoldular, soydular, kırıştılar
İnsanı insanla yıktılar
Aşna fişne iskandiller ağında
Bıçkınları puluçlarla oydular

GİRÂN



Acıyı sırtlanmak gözlerinde