Yalnızdı hem de yapayalnız
Kimsesizlikti onun yoldaşı
Bir sevdiği vardı yalnızca
Sonunda o da yalnız bıraktı
Boş duvarlarla dertleşirdi zaman zaman
Bazen de dalgalarla konuşurdu
Bugün gel
Öyle bir gel ki
İçinde kötüye ait hiçbir şey kalmadan
Kimsenin ahını almadan
Tüm sevdalıları kıskandıracak gibi gel
Kaldırımlar titresin sen gelirken
Biz hiç yaşamadık hayatı
Doyacak kadar sevecek kadar
Yaşamadık hiç mutluluğu
Mutluluktan uçacak kadar
Büyümedik biz bilgisayarlarla
Dolmadı hiç atarilerle odamız
Bakmayın bana öyle dağlar
Sevda yolunda koşan
Ayağı takılan,yere kapaklanan
Sevgiden ağır yara alan
Hiç mi seven görmediniz
Sen gittin ya birtanem
Ben miyim bu aynadaki yüz
Küskün bitkin yorgun ve kırgın
Ben miyim bu kalbin sahibi
Hiç gibi buruşturup yere fırlattığın
Sen gittin ya birtanem
Kayboluyorum hergün yürüdüğüm yollarda
Kendimi unutmuşum kendi kendime
Çıkmaza dönüyor bildiğim sokaklar
Dönüşü yok yokluğunun belki de
Sen gittin ya birtanem
Bu günüm de seni düşünmekle geçecek
Ben hangi gün seni düşünmedim ki
Bu günüm de seni beklemekle bitecek
Ben hangi gün seni beklemedim ki
Çocuktum bir zamanlar
Oyuncakları olmayan
Saklambaç körebe oynamayan
Çocuklar bile beni anlamıyordu
Bir oyuncağım olmuştu sonunda
Sen gittin ya birtanem
Hergün büyüyor kalbimdeki yara
İnsafa gelmiyorsun gelipte bana
Sensizliği nasıl anlatayım ki sana
Hançer gibi saplanıyor kalbimin ortasına
Sen gittin ya birtanem
Gittiğinden beri yaşamadım ki
Nefes aldım ama rahat değildi ki
Mezara gömülmedim ama
Sensiz yaşamanın farkı yok ki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!