Yar yüreğim yar, gör ki neler var,
Bu halk içinde bize gülen var.
Ko gülen gülsün, Hak bizim olsun,
Gaafil ne bilsin,Hakk'ı seven var.
Devamını Oku
Bu halk içinde bize gülen var.
Ko gülen gülsün, Hak bizim olsun,
Gaafil ne bilsin,Hakk'ı seven var.
Kul Refikî bir gönül insanı...
Her gönül insanı dostlarını en güzel hediyelerle taltif eder. Bir şâirin şiire gönül veren dostuna en güzel hediye, hakkında yazmış olduğu methiye/şiir olsa gerek. Zaten bu hediyeden daha güzel ne olabilir ki?
Methiyeler eskiden, padişahları, sadrazamları, devlet erkanı ileri gelenlerini, din büyüklerini veya değer verilen herhangi bir şahsı övmek için söylenir ve yazılırdı...
Daha öz bir ifade ile methiyeler övmek gayesiyle yazılan kasidelerdir. Ancak kaside şeklinden başka nazım şekilleri ile söylenmiş methiyeler de vardır. Bu methiye de koşma tarzında söylenmiş bir eserdir.
Şiir yazmak kadar kendisine şiir yazılan kişide de bazı özelliklerin bulunması gerekir. Çünkü herkese methiye yazılmaz. Türk Halk şiirimizde kişilerin erdemleri ve ahlâkî hasletleri kendisi hakkında şiir yazılmasına vesile olur. Demek ki kardeşimiz bu hasletlere sahip. Gerçekten hakkında şiir yazılan kişiler toplum tarafından sevilen, sayılan ve hayırla yâd edilen kişilerdir.
Geriye yönelik baktığımız zaman hakkında şiir yazılan, ağıt yakılan kişilerde ahlâkî bazı güzel hasletleri kendisinde barındırdığını görürüz. Bir Celal oğlan türküsünde gençliğin ve yiğitliğin bulunmadığını kim söyleyebilir? Ya yiğit biridir, ya cömert ya da bu ve buna benzer ahlâkî hasletlere sahip birisidir.
Şiir de Refik ağabeyim baştan sona güzel bir ayak yakalamış ve bu ayaklar ile zengin kâfiye oluşturarak şiiri bitirmiştir. “orman” kelimesinin kökeni her ne kadar belirsiz olsa da eski Türkçe “or” hendek, çukurdan “-man” eki ile türetileceğini söylemişlerdir. (Bkz. Kubbealtılugati, “orman” maddesi.) Kurban Arapça bir kelime olup, aslı kurb, yakınlık, yakın olma mânâsınadır. Kurban ise Allah için adanan ve kesilen hayvandır. Buradaki mânâsı ise Bir gaye uğruna kurban olma ki o da vatandır. Harman, Ferman ve derman ise etimolojik olarak farsça kelimelerdir. Çoğumuz harmanı Türkçe sanırız. Kirmen ise kirman ya da kermen olarak ta bildiğimiz yün eğirmeye yarayan alettir ki Akkirman, Kirmankaya gibi yer isimleri ile bile kullanmışız.
Bazı yazım hataları var ama onların tashih edileceğini ümit ediyorum.
Yüreğine sağlık ağabeyim. Yazdıran ve yazan gönüller var olsun.
Selâm ve saygı ile
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta