Bil Yeter Şiiri - Adem İrhan

Kimdi diye sorma bana, söyleyemem adını
Küllenmeyen közdür bende, yandığımı bil yeter
Arş-ı ala duysun diye dualarda adını
Fısıldayıp avucuma, andığımı bil yeter

Yazılmayan tek şiir, çizilmeyen tek resim
Ciğerime çekmeye doymadığım nefesim
Kalbimin tam ortasında, on iki ay dört mevsim
Rüzgâr gibi döne döne estiğini bil yeter

Kış gününde bedenimi ısıtan güneş gibi
Ağlar iken güldüren bir tatlı gülüş gibi
Ruhuma bir eş gibi, rüya gibi, düş gibi
Gönlüme güneş gibi doğduğunu bil yeter

Bir kınalı serçedir karaçalı dalında
Bir gonca tomurcuktu sanki gönül bağımda
Hayalimde, rüyamda, düşlerimde, duamda
Kan gibi damarımda gezdiğini bil yeter

Kimdi diye sorma bana, bulamazsın bir yerde
Yüreğimde saklıdır, devadır o her derde
Gözlerimi kapatıp düşlediğim her yerde
Hayalinin önümde gezdiğini bil yeter

Utanıp sustururdu sevgimi söyleyince
Bir aydır, şavkı vurur pencereme her gece
Şirinlerden, Aslı’dan, Leylalardan da yüce
Önüne İsmail’ce yattığımı bil yeter
Kimdi diye sorma bana, kurbanıyım bil yeter