Sonbahar da yapraklar sararmaya başladığında
Ansızın bir hüzün kaplarsa yüreğini
Pencerenden dışarı baktığında
Dalarsa gözlerin boşluğa
Buğulanan camı gözyaşların sildiğinde
Bulutlarda ki yağmur toprağa düşünce
Göğüs kafesin sıkışır ruhun daralırsa
Gözlerini kapatınca
Beynin de fırtınalar kopuyorsa
Ve gözlerini açtığında
Değişen bir şey olmadığının
Farkına varınca
Ne gözlerine ne de yüreğine
Bir şey anlatamadığında
Başın yaslanacak bir göğüs aradığında
Bil ki yâdına ben düşmüşüm...
Kayıt Tarihi : 8.1.2014 18:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!