Bil ki; Şiiri - Hüseyin Salman

Bil ki;
Seni kaybetmek ölüm olsa da,
Sesini duymak ömre bedel
Bu sevdada ayrılık olsa da,
Seni sende yaşıyorum,
İsterse gelsin ecel…

Bil ki;
Gerçek seven acı çekse de,
Sen gerçekten bu kalpte yaşıyorsun
Ne çıkar bedenlerimiz birleşmese de,
Mutlu ol ki…
Sen böyle bir sevda taşıyorsun.

Bil ki;
Gülmek güzel ama ağlamakta güzel seninle,
Çünkü bu yüreğim sensin, sen yakıyorsun
Özleminde güzel, aldığım her nefesimle,
Bir bilsen…
Bana nasıl hayat veriyorsun.

Bil ki;
Ne ben olurum sensiz, ne de sen olursun bensiz,
Yakan nedir? Yakan kim bizi bizden habersiz,
Bu sevdadır, bu aşktır, şükürde kusur etme…
Ne olur ki…
Yollarımız dikenli, yollarımız olsa da çaresiz.

Bil ki;
Bu yürek, bu beden bin parçaya bölünse de,
Sabırla büyüdü bu sevda, sabırla yaşayacak.
Ecel gelir, Takdir-i İlahi ile ölünse de,
Sen de biliyorsun ki;
Son nefesim seni söyleyecek.

Bil ki;
Bu dünya yalan, üzülmek/kahretmek boşuna,
Kader böyle istemiş gitmese de hoşuna.
Elimizden ne gelir, Rabbim istemezse eğer,
Ne çıkar…
Ben kurban olmuşum, o kirpiğine o kaşına.

Bil ki;
Bu sevda, bu can bizim değil vallahi emanet,
Sevgimiz böyle yaşasın, yeter ki olmasın ihanet.
Bazen ağlayıp, bazen gülsek de hayattır bu…
Dur düşün;
Yaşadıklarımız da, yaşayacaklarımız da hepsi ibret.

Bil ki;
Bu ibreti Alemde bir gün misafirliğimiz bitecek,
Yarın yevmi mahşerde hesabımız görülecek.
Sen o günümüze yardımcı ol Rabbim
Bil ki;
Cehennemde ateş yok, ateşimiz buradan gidecek…