Bil kendini Şiiri - Yasin Yüksel

Dağlarına ayan bir alaca hilal
karalı çadırımda bir öbek oba
duvağının telinde kan çiçekleri
memleketim bağında çoktur yiğidim

aralarda köyler çağ atlamaz ilim
cahalet boğar bilimle beslediğim
ondan bundan doğma düşürmez tetiğim
ferman sal şahım kılıcımla keseyim

ünlesin mavi gözlüm, toy yigitlere
O onbeşlikler yine koşar sipere
Aksakallı kocalar gelir ümmete
yardımını eyler bu aziz millete

noktası virgülü çizili haritam
mührün çanakkalede attı atam
patlarsak dağda piçler yok olur paşam
Türk"ün yankılanır yunusca veyselce

düşmedi kepinin siperi ceddimin
düşmeyecek yüzü yere mehmedin
düşmez eline vatansız nağmerdin
esir olmaz sıkar son fişeği kendine

ne mey kaldı ne saki tek sözdür haki
menzilde hedefte tek vatandır baki
dönmezem geçirse boğaza yağlı ipi
vermem bu vatanı neyduğu belirsize