Ölümüne sevdim Şiiri - Salim Targay

Hatırlarmısın bilmem, canım derdin.
Canımın canı, canımın içi derdin...
Şimdi ise, canıma can olan değilde,
Canımdan can alansın..
Canıma kast edensin.
Canımı mahvedensin.
Kahretsin, yine aklımdasın...
Hemde alay edercesine...
Neden söyle neden, sensizliği beceremiyorum?
Neden sensizlikte nefes bile alamıyorum.
Herşey neden zorlaşıyor.
Tüm yollarım neden sana çıkıyor.
Neden hayatımın merkezindesin.
Neden gitmiyorsun,
Neden ölmüyorsun,
Ve neden ölümsüzsün...

Mutluluk, umut, huzur, vesaire....
Tüm iyi niyetli duygular, neden seninle beraber.
Neden yoksunuz
Neden terkettiniz
Yoksulum, yoklugunda tükendim.
Herşeyimi kaybettim.
Varlığın değilmiydi, geceme, hayatıma ışık olan.
Ey mutluluğum,
Ey umudum,
Ey huzurum,
Gönül aşım dediğim,
gönlümü, sensiz, aşsız bırakma dediğim.
Bakışına, gülüşüne, kurban olduğum yarim...
Nasıl gidebildin...
Nasıl kıyabildin...
Kıymetlinin kıymetimi tükendi
Sorular, sorular...
Aklım dünyam gibi karmakarışık...

Hani ben diğer yarındım.
Hani ben sol yanında çağlayanındım.
Hani her yeni güne benimle uyanırdın.
Hani gece uykuya dalmak için beni düşünürdün.
Hani ben senin için herşeydim.
Herşeyimi aldında gitttin.
Mutlu bir filmin sonu gibi,
Dalına küsen gül gibi,
Yolunu kaybetmiş yolcu gibi,
Ömürden giden an gibi, yaktın, yıktın, kül ettin...
Öyle büyük yaralar açtınki,
sen gittin...
Ve ben hergün milyonlarca kez, tekrar, tekrar öldüm...

Haykırsam, sesimi bile duymazsın.
Sana gelsem, yoluma bile çıkmazsın.
Öldüğümü duysan,
Ardımdan bir Fatiha bile okumazsın.
Gönül sarayımı başıma yıktın.
Hayatıma neşter vurdun.
Mutlu yarınları benden çaldın.
Bugünüme acı oldun yar.
acı oldun...
Şimdi sensizliği bile seninle yaşıyorum.
Yokluğun şimdilerimde karanlığa boğsada,
Nefes almama dahii engel olsada,
Seni sevmekten asla vazgeçmeyeceğim...
Bu sevdamın sonu ölüm olsada,
Ölümüne sevdim...
ölümüne sevdim yar...
ölümüne...
Sadece bunu bil istedim..

Şiir: salim Targay