Nehirlerce akar da, denizde durulurduk
Dünyayı kürsü sayar, üstüne kurulurduk
Başımız arşta gezer, hükmederdik zamâna
Arş sahibi ünledi, bir anda dibe vurduk...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Benim 15-18 li yaşlarımda bizim oralarda biraz komikçe söylenen bir söz vardı. '' Bir zamanlar kartaldık, şimdi leylek olduk ''
Bir yakın dostumunda o zamanlardan hatırladığım kısa bir şiiri vardı üstadım. Şöyle ki...
Bir zamanlar hükmederken, en yaman vicdansıza
Şimdi soytarı olduk, üç beş tane kansıza
Elimizi öpmek, faziletken amansıza
Mertlik sorar olduk, üç kağıtçı hırsıza
M. Nedim AMCAOĞLU
Bu kısa şiiriniz bana bunları anımsattı üstadım. Ve ne güzel bir serzeniş ki bu, aynı zamanda erdemin ve farkındalığın bilinişi...
Saygılarımla üstadım....
Bilgece yazılmış,değerli dizeleri kutluyorum...insan önce kendini ,kim olduğunu bilmeli...saygılar.
Çok derin bir ünlemdi Enver Bey, dibe vuran insanlık bu sığlığıyla bu sıkleti çekermi dersiniz?
Kutluyorum bu kocaman anlatımı saygılarımla...
Haddini bilmeyenlere..Eski insanları anmamak eldemi..Herkes nerede nasıl davranacağını çok iyi bilirdi..Ve ne zaman durması gerektiğini..Kutluyorum..Selamlar...
Bilmessen haddini muhakkak bir gün bildirirler,güzeldi sayin Enver abim,esen kalin
Bu şiir ile ilgili 15 tane yorum bulunmakta