Bil Dedi Gitti Şiiri - Ahmet Çelik

Derdimi anlatarak sır dedim kara taşa
Duymasın sakın kimse hemen sil dedi gitti
Bu ne biçim dünyadır cefa yağıyor başa
Eza nefis değilse beni bil dedi gitti.

Kapı kapı dolaşıp ısladım yapışmıyor
Ne kadar zorladımsa yar ile barışmıyor
Siyah beyaz ana renk bir türlü karışmıyor
Bu inadı sordumsa aslı kil dedi gitti.

Zaman mekan yok iken ervahta hep bir idik
Bir annenin karnında nefeslerle dirildik
Köy mahalle şu evde şekil şekil dizildik
Korunan bu bedense eski pul dedi gitti.

Allah’tan bahşedilen sevda güzel bir nimet
Kapsam alanı sonsuz gönül aşkla şazimet
Tünel karanlık deme topladığın ganimet
İnsanı yok edense acı dil dedi gitti.

Geceleri uyursan ağlatırsın bülbülü
Sabır şükür açtırır seherde gonca gülü
Ayırma bahçesinden menekşeyle sümbülü
Arayan aranansa onu bul dedi gitti.

Dönüş yolculuğunun parlar iken ziyası
Pişirilen ruhumla sensizliğin gayyası
Erken doğan güneşle bir delinin rüyası
Taşıyan omuzunsa tahta sal dedi gitti.

Leyla can içinde can vücut benim çöllerim
Elimde defter kalem hem yazar hem söylerim
Biraz farklı olsa da bunlar Adem hallerim
Ölümüne sevdinse Hakka kul dedi gitti.

08.09.2014
Ahmet Çelik
Ceyhan
Saat:15.46.
ŞAZİMET:Farklı, tek, eşsiz