Bil Şiiri - Zeynep Beşen

Ölümü öldürüyor gözlerin
Yaşamı yaşanır hale getirir ellerin
Bu senin umrunda değil!
Yüreğimi tazeliyor nefesin
Aklımı susturur sözlerin
Bu senin umrunda değil!
Bu gündüzlerden
Bu gecelerden hep bi haber düşlerin
Bu senin umrunda değil!
İçimde yeni başlayan bir şeysin
Kimisine dört mevsim
Kimisine bahar,yaz, iklimsin
Bir bana sevdaya sarılı korsun gümüş sün
Bu senin umrunda değil!
Söyle mavi
Söyle ateş
Bu ellerimde gezinen dua senin değilde kimin?
Kor diyorsun dert diyorsun
Senin bize sustuklarini sen hiç sanıyorsun
Ey turuncu
Ey eflatun
Sarıldığı m gecelere gebe düşesin.
Belki anlar belki bilirsin.
Renk dediğin yağmura kadardır
Boya sensin ten sen sin.
Hala inanmaz
Hala sitemdesin
Bil diye diyorum
Ölümü öldüyor gözlerin
Ellerin ab-ı hayatı taşır
Uzaklardan seyrederim
YüZünde alemi gezer sever sevinirim
Sesinde uyur
Yüzünde uyanırim
Kaşlarını kuşlar süsler
Kirpiklerinde gelincikler açar
Dudaklarına cennet düşen miş
Bu senin umrunda değil!
Yüzünü ezberlemem senin
Ezberin her türlüsü; özlem getirir
Ben seni her gün yeni baştan keşfetmek isteyenim.
Bilinsin...