Bıktım ben Şiiri - Şenol Şener

Her yıl aynı çile aynı ızdırap
Tükenmeyen vedalardan bıktım ben
Hasretin yükünden gönlümüz harap
Tükenmeyen vedalardan bıktım ben

Gelişleri beni sevince boğar
Yuvamıza güneş yeniden doğar
Ayrılık gelince başa kar yağar
Tükenmeyen vedalardan bıktım ben

Sönmeyen bir ateş yakar içimi
Böyle şekillenmiş hayat biçimi
Neye yarar yolsam siyah saçımı
Tükenmeyen vedalardan bıktım ben

Rabbime her zaman şükür ederim
Daha beterinden korusun derim
Anladım gurbetlik benim kaderim
Tükenmeyen vedalardan bıktım ben

Eylül ayı gelir dolar gözlerim
Şiir olur akar acı sözlerim
Sessiz kalır evim, tutmaz dizlerim
Tükenmeyen vedalardan bıktım ben

Şenol der söyleyin nedir bu halim
Gurbette soluyor benim tek gülüm
Özlemi anlatır daim bak dilim
Tükenmeyen vedalardan bıktım ben