Bıktım Artık Şiiri - Mehmet Sabri Kılıç

Gece neden karanlığını sürer içime durmadan
Uzaklarda kalır sevdiklerim beni görmeden, duymadan
Bir çığlık büyür içimde, feryat olur, el – aman
Bıktım artık her gün ölmekten, indirin beni dar ağacından...

Suç mu işledim, günah mı oldu sizin için yaptıklarım
Yere göğe sığdıramadıklarım, canlarım, taptıklarım
Bitmez mi yargısız infazınız, canımı acıtır duyduklarım
Bıktım artık her gün ölmekten, indirin beni dar ağacından...

Ne zalim, ne de sütten çıkmış ak kaşık oldum
Sevmeyi sevdim, sevenlerime aşık oldum
Dört bir yanım karanlık olsa da, ben ışık oldum
Bıktım artık her gün ölmekten, indirin beni dar ağacından...

Bu son feryadımdır, bilmem sesimi duyarmısınız
Yürek bu; nasıl ölçer, nasıl tartar, sayarmısınız
Bir gün Anne/Baba olunca, kendinizi yerime koyarmısınız
Bıktım artık her gün ölmekten, indirin beni dar ağacından...