Bıktım Arkadaş..yy Şiiri - Sedat Kocabey

Aylardır çalmadık kapı kalmadı,
Kemeri üç delik sıktım arkadaş.
Hanım evde hasta hapı kalmadı,
Canımdan usandım bıktım arkadaş.

Her akşam eli boş varınca eve,
Kaynanam karşımda dönüşür deve,
Bana kim acıya beni kim seve,
Canımdan usandım bıktım arkadaş.

Küçük oğlum derki kitap alıcam,
Alamazsam eğer dersten kalıcam,
Allahtan korkmasam çıkıp çalıcam,
Canımdan usandım bıktım arkadaş.

Hasan bey yakında ister kirayı,
Öğretmen oğlumda bekler kurayı,
İşemi vermeli kızım şurayı,
Canımdan usandım bıktım arkadaş.

Kasabın önünden geçemiyorum,
Bakkala konuyu açamıyorum,
Kanatlarım da yok uçamıyorum,
Canımdan usandım bıktım arkadaş.

Yakacak kömürüm çıram da yokki,
Kıyıda köşede paramda yokki,
Baldızdan istesem aram da yokki,
Canımdan usandım bıktım arkadaş.

Kazarlar bir elden hep kuyumuzu,
Keserler yakında can suyumuzu,
Kaybettik sonunda beş duyumuzu,
Canımdan usandım bıktım arkadaş.

Kimseye diyecek sözüm kalmadı,
Dilenmekten başka çözüm kalmadı,
Ateşimde söndü közüm kalmadı,
Canımdan usandım bıktım arkadaş.

Hayellerim vardı hemde büyüktü,
Yoksulluk belimi büktü de büktü,
Hanımda düngece nalları dikti,
Canımdan usandım bıktım arkadaş.