Altmış dörtte sevdi çağladı aktı,
Kara sevdasını çekti Nilüfer.
Altmış yedi geldi canından bıktı,
El için gelinlik dikti Nilüfer.
Sevdiğim dedi de gözyaşı döktü,
Törenin zulmüne boynunu büktü.
Gönül illeti bu ömrünü söktü,
Kader yazgısına baktı Nilüfer.
Afşin’den yürüdü Ankara neye,
Sevdiğim orada görürüm diye.
Ağıtlar yaktıda dizdi methiye,
Gel gör hayatından bıktı Nilüfer.
Görünce demette sevdiği genci,
Dünya onun oldu, ömür sevinci.
Seksen yedi yazı başladı sancı,
Onulmaz derdinden çöktü Nilüfer.
Alındı evinden ibn-i Sina’ya,
Şifaya yalvardı hakkı senaya.
Altı eylül günü gitti Mevla’ya,
Geçlik hayalini yıktı Nilüfer.
Teselli ederdi yaşıyor bilmek,
Arada bir Demet parkına gelmek,
Eyüp'ü bırakıp olur mu ölmek?
Yine gözyaşımı döktü Nilüfer.
Eyüp Şahan
Ankara 11.9.1987
Kayıt Tarihi : 8.11.2012 12:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çok çok anlamlı ve duygulu mısralardı.
kutluyorum bu etkili dili olan kalemi.
tebriklerimle her daim.
selam ve saygılarımla efendim...
TÜM YORUMLAR (17)