Bıkmadım Şiiri - Furkan Dilekci

Sürgün yemiş duyguları,
işgalde talan edilmiş sözcükleri,
isyana teşvik eden gözlerimi
ve uykusuz cümlelerimi şiire dökmekten bıkmadım,

Ve bıkmadım
kahrolası körpe acıların sevişmesini yazmaya,
tüm kötülükleri tatmaya,
iyi anılarımı göz yaşlarım ile sulamaya,
kalbimin kırık penceresini açmak için şiir bilemekten bıkmadım

Kara yazımın yazılı olduğu kağıtlara,
şu yüreğimde bitmeyen çetin kışlara,
sönmeyen sigaraya,
saf aşkıma yapılan yolsuzluğa
ve tutkumun cinnetine şiir çizmekten bıkmadım

Sedanın tenhasına çığlıklarımın bir güç hükmetmesine,
ayrılığın silsilesine,
sevdiğimin çekip gidişine,
yüreğimin işsizliğine,
duygumun ihtiras ile cenk edişine
ve dünyamın kuleler gibi devrilișine şiir örmekten bıkmadım

Rüyalarımı Dgm’de seyretmeye,
umutlarımın sürgün yemesine,
istikbalimin ihtilal ile indirilmesine
ve canımın inlemesine şiir biçmekten bıkmadım

Bıkmadım bir değil bin kez ölmekten,
her defasında sırat köprüsünden geçmekten, zemheride titremekten,
çirkin duyguları büyümekten
ve yolculuğumun gaddarca bitmesine göz yumaya şiir üretmekten bıkmadım

Bir tren garında ağlamaktan,
acı dolu bir vedadan,
ayyaş bir şarapçının şehirin en tenha köşesindeki uykusuna ortak olmaktan
Boğazdan atlamaya yemin etmiş insanların
o son kez duyduğu pişmanlığı anlamaktan,
ve kanserlerin tümünü ruhuma zerk etmeye dair şiir karalamaktan bıkmadım

Yani ben kaybedilmiş duyguları yüreğime nakkaș misali işlemekten,
o son sözü söylemekten,
gece uyumadan önceki son pişmanlıkları hatırlamaktan,
unutulmuş dostlukların hayıflanmaları ezberlemekten,
zalimliğin meşrebiyetini yazmaktan
ve insan aklına gelebilecek tüm kötülüklerin merceğine şiir tutuşturmaktan bıkmadım