Bıkkınlık Şiiri - Abdurrahman Akbolat

kaldırımların kirli yerlerinden yürüyorum
düşünüyorum
yaptıklarımı yapamadıklarımı ve zorbaları
evet zorbalardır bizi hayata küstüren
bazen bir ölüm bazen bencilce bir tutum
deli gömleği misali benliğimizi çepeçevre kuşatan
sonrası sürgün olduğumuz yalnızlığımıza başlayan aşkımız
semerler hazır fakat vefa yok bu diyarda
olur dediğimiz sözden sonra ne kadar olmaz varsa koymaktalar önümüze
vicdanlardaki yargıçlar tatilde
ya da yargıçların vicdanları esir olmuş daha az doyarım korkusuna
nerde neden ne zaman
anlamsızlaşan sorulardan
dillendirsek ne çare içimizdeki masum soruları
artık güzellik tohumlarıyla beslemiyoruz yarınları
bugünün zemhresini iliklerimize kadar hissediyoruz
heybemizde kurumuş ve işe yaramaz anılar
ne varsa elimizde düne dair
di'li cümlelere teslim ettik dilimizi
.......
anlamıyorsan iman et dilinle dediler
sonra dillerden kalplere inemeyen iman icat ettiler
ne tuhaf
ondan da şikayet ettiler
halbuki istemedikleri ne varsa elleriyle inşa ettiler
semerleri kime vursak diyen namert güruhu
vefasızlığı din edinmiş müşrik ordusu
demekki hiradan inmedi bunlara kardeşlik