Bıkar Be Oğul Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

BENİ YÜRÜYÜŞE ÇIKAR BE OĞUL

İşte benim hâlim görüyormusun?
Hani sağdan soldan duyuyor musun?
Acep nasıl diye soruyormusun?
Gelde yürüyüşe çıkar be oğul !!

Yürüyecek kadar bacaklarım var
Büyürken sizden alacaklarım var
Eğer üşüdüysen kucaklarım var
Kim ki evlâdından bıkar be oğul !

Eve davet etme eşin istemez
Yazın tatildedir kışın istemez
Sînene yaslansam döşün istemez
Baba bedduâsı yıkar be oğul !

Hiç olmazsa cumartesi gel bana
Yağmur sana düşsün âfet sel bana
Senin eşin gelin hanım el bana
Sanki düşman gibi bakar be oğul !

Bir öğlen yemeği yiyelim senle
Ben yemek yaparım sen çayı demle
Ben fazla yaşamam yorgun bedenle
Azrail kelepçe takar be oğul!

Muhabbet edelim geçmişe dâir
İçimde birikti dert ile kahır
Ne demiş isimsiz olan bir şâir
Tatlı yiyen baldan bıkar be oğul

İşte senin baban çocuk gibidir
Gözlerinde yaşlar boncuk gibidir
Kimileri vardır kancık gibidir
Kimisi canımı sıkar be oğul !

Yokluğunda yalnızlığı kavradım
Varlığınla avunurum evladım
Geceleri uykularda ağladım
Bu canımı fazla yakar be oğul !

Neyse seni meşgül ettim boşyere
Eğilmesin dimdik duran baş yere
Düşmez bana attığınız taş yere
Yağmur yağar şimşek çakar be oğul !

Dünyayı istersen yurt olsun sana
İçini kemiren kurt olsun sana
Resimdeki halim dert olsun sana
Efiloğlu sudur akar be oğul!
Efiloğlu budur yakar be oğul!