Bikalbin Selim Şiiri - Abdullah Odabaş

Ey gönül olsan mala memalik,
Uhrada etmez asla metelik,
Birazda olursa torbası delik,
“illa menetallahe bikalbin selim.”

Cem etsen cihanın sim-ü zerini,
Vermezsen fakire kırkta birini,
Nareder akıbet senin yerini,
“illa menetallahe bikalbin selim.”

Aldanma cihanda mala eyale,
Düşürür seni dipsiz hayale,
Nihayet koyar kıldan çuvala,
“illa menetallahe bikalbin selim.”

Aklı olan etmez cihana ülfet,
Birikir başına bir sürü külfet,
Kılmazsan eğer farz ile sünnet,
“illa menetallahe bikalbin selim.”

Aklı olan hemen cihandan kaçar,
Hiç vefası yoktur yel gibi geçer,
Gafilin ayağı köprüde sürçer,
“illa menetallahe bikalbin selim.”

Nar-ı cehimin çekilmez kahrı,
Zakkumdur acıdır içilmez zehri,
Beyhude geçirme bu aziz ömrü,
“illa menetallahe bikalbin selim.”

Halika eyle hulustan amel,
Birden bire gelir kapıya ecel,
Geriye kalır bir sürü çeçel,
“illa menetallahe bikalbin selim.”

Bitir her işini eyle tedarik,
Gel olur bir gün bizde giderik,
İsrafil surunu çalınca düdük,
“illa menetallahe bikalbin selim.”

Ziruhtan kalmaz o gün bir eser,
Herkes bu dünyadan ümidin keser,
Darılmış evlat babaya küser,
“illa menetallahe bikalbin selim.”

Kalmaz cihanın Musa İsa’sı,
Yoktur hiç bir kimse çıkacak sesi,
Meftuni kalbinden silsenya pası,
“illa menetallahe bikalbin selim.”