Sizin uyuduğunuz gecelerde, gökyüzünde şimşekler çakardı. Gürülderdi her yanım. Siz hiç duymadınız katlarca göğü yarıp karaya vuran öfke nöbetlerimi. Son model yalıtımlı vücudumdan, hic duyulmadı kalbimden cıkan yıldırımlar. Siz uyurdunuz.
Sizin uyuduğunuz geceler. Geceler. Hep uyuduğunuz. Hep uyudunuz. Hep. Görmediniz fırtınaları, tufanları. Alışık değildiniz bu yüzden. Uykulu gözlerle ağladıklarınıza bu yüzden gülerdim.
Siz bu yüzden anlamazdınız beni. Bu yüz’den gördükleriniz tatmin etmedi hiç. Etmeyecek de.
Karanlığı tatmamış bir dindar, meleklerin yüzüne nasıl bakar?
Ahmet Hamdi ÜnalKayıt Tarihi : 15.6.2013 00:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!