Bigbang Şiiri - Selahattin Durna

AHİR ZAMAN ÖYKÜLERİ
- B İ G B A N G-

Bir ışık patladı ilkin
Korkunç karanlığın ortasında
Aydınlattı dört yanı
Dağıldı köşe bucak
Dağıldı salkım saçak
Bir ışık patladı aşkla

Durup
Bir kendini düşündü ışık
Yani
Patlamazdan önceki halini
Issız,tek başına,karanlık…
Bir de
Kopup gideni kendisinden
Işıtıp aydınlatanı

Gideni çağırmadı geri
Toplamadı dağılanı
Ayrılanı,uzaklaşanı

Olmayana “ol! “dedi

Görüldü görülmeyen
Duyuldu duyulmayan
Bulundu bulunmayan
*
Bir tohum çatladı derken
Müthiş kuraklığında yokluğun
Bir tohum çatladı aşktan

Soruldu sorulmayan:
“Onsuz olur mu,onsuz olur mu? ”
Yoktu
Var edildi toprak
Var edildi su

Toprak gerindi aşkla
Tohum suyla buluştu
Yeşerdi yonca yonca
Sarmaştı ayrık ayrık
Örüldü sarmaşıkça
Uyandı börtü böcek

Bir kendini düşündü tohum
Yani
Çatlamadan önceki halini
Renksiz,kokusuz,kupkuru…
Bir de
Dal olanı,yaprak olanı,çiçek olanı

Salıverdi yakasını yeşilin
Azad etti kırmızıyı,sarıyı
Çağırdı güneşi,ayı
Hep birlikte kurdular
Bu güzelim sofrayı

s.durna/11şubat2012