Biga'mın bakır rengi akşamlarında

Bakır rengi akşamlarda sevdalandım sana.
İçimin karanlığı örtüyordu dışımın aydınlığını
İhtiyarlığın kampanaları kulaklarımda
Aklıma düşüverdin yine öylesine umursamazca

Titredim sevdamın karşılıksız yüksekliğinden
ve korktum düşmekten, düşmenin acımasızlığından
Kapanmayan yaralardı tedirgin eden
Yalnızlığın çığlığında akşam yeniden

Bir ağaç dalında şakımanın verdiği keyif
Kabuk bağlatır sanmıştım oysa kan rengi
Yanılmışım kanamaya devam ediyormuş
Sevdanın sesiymiş yankılanan sonsuzca

Sen kendince sebeplerle gitmiştin
Ben senince sebeplerle bitmiştim
Kanarken zırıl zırıl yaralarım
Ben dışını değil içini sevmiştim.