Bıg Bang Şiiri - Ayşegül Aşkım Karagöz

geçip gitti gökyüzü kanadı kırık şafak

martılar eşliğinde bir türkü tutturarak

*

karanlık odalar,dar bir antre

zifiri gece...

yaşlı bir şiir kanlar içinde

'su verdin mi geceye? ' dedi...

duvardaki fotoğrafa bakarak

su verdinmi ki geceye,

vicdanın rahat uyuyorsun ey hayat!

*

süreğelen noktalar uyanıklık ve ölüm

uyansana yüreğim,ey kanayan gökyüzüm

*

dedim...

*

kalan son fotoğraflar hangi güne ölüyor

sabahı içen güller bir düşe dökülüyor

*

kırık kapılarda ayaz düşleri

ateşin ve külün ümitleri

sizi bıraktığım yerlere geldim

samanyolunda üç karadelik

herşeyi sildim...

gecenin ve yıldızın

suyun ve karanlığın

yeminleri

sizi içime çizdim...

*

ağaçlara su veren çileklerin şarkısı

menekşeli gözlerde rüzgarın çılgın kızı

*

giderken avucumda bir sır olacak yüzü

yağmur fidanlarını bıraktığım gökyüzü...

*

kırık kapılarda asılı serçeler

hızla düşlerimden düşen

yıldızlar ve ummanlar...

yedi güneşin yedinci rengi

suyun romanı

tanrıların korkunç hikayeleri

(ayşegül -tavşan kaç tilki tut- oyunları)

aldatan zamanların kaçak sobeleri...

*

gittiğin ürkek gece kanım yağmura aktı

gece ürkekti gittin yağmur kanıma aktı

*

karanlık odalar,dar bir antre

şimdi uzak bir düşe dökülüp

ismini bir güle geceye,

duvardaki yengece tükürüp

dönüp...

eyy bir kabre bıraktığım ulu kainat

atmıyor şah damarımdaki zaman

şimdi içimde ne hayat... ne hayat

sadece big bang...!

DUR' DİYOR BİR SES YÜRÜDÜKÇE 'DUR! ' 'KAPAN SECDEYE,

HİÇ DOĞRULMA SAATLERCE...