Biçsin Zülfikâr! Şiiri - Mecit Aktürk

İhanet meziyet olmuş bu demde
Hançer satanlarda kâr üstüne kâr
Hainler pür dikkat, gözler kıdemde
Maskeler atılmış, herşey aşikâr.

Çatlamış çok yerden ar denen damar
İncinmiş gönüller olmuş târûmâr
Belli ki ortada bir ihtilaf var
Yok demek beyhûde, gerçeği inkâr.

Oyunlar sinsice, tuzak amansız
Fırtına esiyor, âni, zamansız
Kıs kıs gülen yine aynı îmansız
Yüreğim yaralı, dinmiyor efkâr.

Mahrem uluorta, ifşa olmuş giz
Yol karanlık sokak, girilmez dehliz
Kendinden pek emin bu kez edepsiz
Zerrece korku yok; hayli cüretkâr.

Dostluk mevtâ olmuş, dönüşmüş leşe
Kalleşçe bakıyor kardeş kardeşe
İblis bayram etmiş, zevkten dört köşe
Ta damardan girmiş; kalplere hünkâr!

Akşamdan sabaha karışsa da saf
Akleden insanda bellidir taraf
Nâmerdin gayreti boş yere israf
Fitnede olsa da mahir, sanatkâr.

Çok hasar verse de menfiye gayret
Rabbimin dediği olur nihayet
Bu millet huzura lâyıksa şayet
Hedefe varamaz asla garazkâr.

Kök salmış tefrika; onmaz bir illet
Uyanın ahâli! Ağlıyor millet
Ya artık son bulsun, bitsin bu zillet
Ya cellat getirin; biçsin zülfikâr!