Hava ağırdı, kızıl kan kokusu vardı
Çürüyen yapraklardı ve insanlardı
Ayaklar çiğnedikçe güller karardı
Tek, tek ağaçlarını dökerken orman
Zenginlik saydığımız pırlanta tek taş
Arkadan vurduğumuz en yakın arkadaş
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta